Deel 3

Zijn appje open ik niet. Ik doe net of ik het niet gelezen heb en stop mijn telefoon snel weer terug in mijn tas.

Elke vakantie is er wel wat. Het draait bij Frank alleen nog maar om de zaak. Ik snap überhaupt niet zo goed waarom hij nog op vakantie wil, want zodra er ook maar iets is, vliegen we terug. Die zaak is zijn leven. En ja door die zaak hebben wij een goed leven. Maar om daar nou steeds onze vakanties vroegtijdig voor te annuleren, dat gaat er bij mij niet meer in.
Nog geen tien minuten later zie ik Frank met een goede snelheid aan komen lopen. 'Waarom reageer jij niet op mijn app?? Normaal zit die telefoon aan je hand vast geplakt.' zegt hij boos. 'Kan het misschien wat zachter? Niet iedereen hoeft mee te genieten van ons gesprek.' sis ik hem toe. 'Wat kan mij die andere mensen nou schelen?' zegt hij nog harder. Ik voel me zwaar ongemakkelijk en kijk voorzichtig om mij heen. Veel ogen zijn op ons gericht. 'Doe normaal! Ik schaam me rot.' zeg ik zachtjes. 'Luci wakker maken en spullen pakken. We vliegen vanavond nog terug, de tickets zijn al geboekt.' zegt hij en draait zich om, en loopt weg. 'Wij blijven hier! Ik ben er klaar mee om elke keer achter jouw reet aan te lopen als de zaak even niet loopt zoals jij wil. Ga maar alleen.' zeg ik boos. Hij draait zich om en kijkt met een boze blik naar me. 'Ik zie je over tien minuten boven, dan praten we er over, opschieten!'
Verslagen blijf ik achter, 'Mama, gaan we nu alweer naar huis?' vraagt Luci half slaperig. 'Nee liefje, wij blijven samen hier. Papa gaat maar alleen naar huis.' zeg ik als ik haar stevig tegen mij aan druk. 'Zullen we weer gaan zwemmen mammie?' Ik knik. Ze pakt meteen haar bandjes en die zitten nog niet om haar armpjes of ze ligt alweer in het water. Omdat Luci en ik het zo fijn hebben samen, vergeet ik de tijd en ook wat er zojuist is voorgevallen met Frank.

Steeds vaker sta ik er bij stil dat ik mijn hele leven en vooral mijn manier van leven voor Frank veranderd heb. Ik heb alles opgegeven voor mijn toekomst met hem. Ook vriendinnen heb ik bijna niet meer. Ja oké,  ik zie de vrouwen van Frank zijn zakenpartners af en toe, maar dat kan ik niet echt vriendinnen noemen. Ik zie ze eigenlijk alleen als we met ze allen samen komen, anders eigenlijk ook niet. Eigenlijk weet ik niet eens meer wat een echte vriendin is.  Sinds ik moeder ben en Luci altijd met mij is, doe ik eigenlijk alles samen met haar. Winkelen, lunchen, noem het maar op, eigenlijk is zij gewoon mijn beste vriendin. Maar met een kleuter voer je geen volwassen gesprekken.
 Soms mis ik het wel, iemand aan mijn zijde waar ik mijn gevoel mee kan bespreken, waar ik mijn hart kan luchten en waar ik tijd mee kan door brengen, behalve mijn man en dochter. Af en toe sta ik wel in één van de zonnestudio's van Frank, als er echt nood aan de man is, maar dat is niet vaak en maar voor een paar uurtjes. Dan ben ik eindelijk weer onder de mensen en voel ik me weer de oude ik, net als vroeger, toen ik achter de bar stond.
Terwijl Luci en ik ons vermaken in het zwembad , zie ik Frank weer aan komen lopen, dit keer met zijn koffer. Luci ziet hem en gaat direct op hem af. 'Papa kom je ook eindelijk zwemmen?' vraagt ze enthousiast. 'Nee papa gaat naar huis toe.' zegt hij kortaf. Ik zie de teleurstelling op haar gezichtje staan. 'Er ligt geld in de kluis van de kamer, jullie redden je deze week wel mee. Het is duidelijk dat je niet van plan bent om mee terug naar Nederland te gaan. Jullie tickets heb ik weer omgeboekt, over 8 dagen vliegen jullie weer terug.' Hij buigt zich tot Luci en geeft haar een kus op haar voorhoofd. 'Tot volgende week schatje.' zegt hij, om vervolgend direct weg te lopen. Hij is boos, dat is overduidelijk.
Na de hele middag gezwommen te hebben, pakken we onze spullen in om terug te gaan naar onze hotelkamer. 'Fijne dag gehad dames?' hoor ik ineens achter me. Als ik me omdraai zie ik de man van vanmiddag in de lift en bij het eettentje. 'Ja het was zo leuk.' zegt Luci met een grote glimlach op haar gezicht. De man lacht, 'wat goed om te horen.' Luci pakt ondertussen druk haar spulletjes bij elkaar. 'Gaat het met jou ook een beetje? Ik hoorde je vriend of man, vanmiddag te keer gaan tegen je.' fluistert hij zachtjes. Ik knik, 'het gaat prima hoor. Meningsverschil, niets belangrijks. Hij is nu naar huis toe voor de zaak, wij blijven nu samen hier.' Snel pak ik de tassen bij elkaar om te vertrekken. Deze man maakt mij heel erg nerveus, het is nu de derde keer vandaag dat hij een gesprek wil aan gaan. 'Fijne avond!' zeg ik terwijl ik Luci haar handje  pak en weg loop.

Boven op de kamer ploft Luci op bed met de iPad. Ze kijkt een filmpje en ik spring snel even onder de douche. Het warme water laat ik over mijn zwembad lijf stromen. Mijn haren was ik twee keer om de chloor lucht eruit te krijgen. Ik zet mijn armen tegen de muur, mijn hoofd ertussen gevouwen en laat de tranen stromen. Ik voel me zo slecht, zo ongelukkig op dit moment, maar ik wil niks later merken aan mijn lieve kleine meisje. Al snel raap ik mezelf weer bij elkaar en zet de douche uit. Als ik mezelf af sta te drogen, hoor ik mijn telefoon gaan. 'Luci, wil jij mama haar telefoon even geven?' Ik krijg geen antwoord. Ze zal wel in slaap gevallen zijn. Snel droog ik me verder af en kleed ik mezelf aan voor de avond. Als ik de kamer in loop krijg ik de schrik van mijn leven...