Deel 4

Ik zie de iPad liggen, maar Luci is nergens te bekennen. 'LUCI, WAAR BEN JE?' begin ik te schreeuwen. 'Hier ben ik mama.' roept ze terug.

Ik ren naar het balkon en zie haar daar staan. 'Wat is er mama?' vraagt ze. 'Jeetje Luci, je laat mama schrikken. Ik dacht dat je weg was.' Ze begint te lachen. 'Ik ga toch nooit bij jou weg mama. Doe niet zo gek.' Ik pers er een gemaakte glimlach uit. 'Wat doe je eigenlijk op het balkon?' vraag ik haar. Ze wijst naar het balkon naast ons. 'Ik stond met die meneer te praten.' Tot mijn schrik zie ik weer dezelfde man als vanmiddag staan. 'Kom Luci, we gaan ons klaar maken om te eten.' Ik pak haar handje en neem haar mee naar binnen toe. 'Wil je dat alsjeblieft nooit meer doen? Mama is echt heel erg geschrokken schatje.' Ze buigt haar hoofdje naar beneden en kijkt naar de grond. 'Sorry mama.' Ze knuffelt mij en ik geef haar een kus op haar hoofdje. 'Kom, andere kleren aan doen, we gaan eten.'

Omgekleed en opgetut lopen we samen naar beneden om te gaan eten. Luci wilde net als mij een jurkje aan, maar dan met slippers, want ja pumps, daar moet ze nog even mee wachten. 'Mama, je bent zo mooi in die rode jurk.' zegt ze als we in de lift staan. 'Jij bent ook een plaatje lieverd, altijd eigenlijk.' antwoord ik terug. Hand in hand lopen we richting de eetzaal. 'Zullen we buiten gaan zitten mama?' Het balkon van het restaurant geeft een prachtig uitzicht op zee. 'Ja, als er nog plek is wel.' De ober komt ons tegemoet gelopen. 'Goodevening, diner for two?' 'Yes, please. Can we sit outside?' vraag ik hem. 'Offcourse!' en hij loopt voor ons uit naar het tafeltje waar we plek mogen nemen. 'Mama, kijk nou mooi het hier is.' zegt Luci dolenthousiast als we plaatsnemen. 'Het is hier prachtig lieverd, gelukkig kunnen we nog een paar dagen genieten van dit prachtige uitzicht.' Ze knikt, 'wel stom dat papa al weg is gegaan zonder ons, dat is niet zo lief he.' Een brok schiet in mijn keel en ik heb moeite om mijn tranen niet toe te laten. 'Wat wil je drinken lieverd?' vraag ik haar om zo snel mogelijk van onderwerp te veranderen. 'Doe maar appelsap, mag dat?' Ik knik, 'One applejuice and a white wine please.' De ober knikt vriendelijk en loopt vervolgens meteen weg.

Het is ons eerste avondmaal op dit resort en we kijken onze ogen uit als we langs het buffet lopen. Er is werkelijk van alles. Luci neemt een beetje pasta, een stuk pizza, patatjes en mini frikandellen. Ik schep van alles en nog wat op, ik wil altijd alles proeven. Terwijl we samen heerlijk zitten te eten, geniet ik intens van de stilte aan tafel. Mijn kleine meisje naast mij en een fantastisch uitzicht op zee. Toch spookt Frank continue door mijn hoofd heen. Sinds zijn vertrek heb ik niks meer van hem gehoord. Ik voel daarentegen ook totaal niet de behoefte om hem te berichten. Hij zal wel pislink zijn dat ik niet als een hondje achter hem aan ben gelopen, zoals ik voorheen wel altijd deed. Wilde hij weg dan gingen we ook en direct.

Ik erger mij steeds meer aan Frank, soms walg ik zelfs van hem. Dan kan ik hem niet om mij heen hebben.  Maar aangezien ik altijd thuis ben vanwege Luci en hij maar komt en gaat wanneer het hem uitkomt, weet ik nooit hoe een dag verloopt. Ik kan met hem geen leuke dagjes weg plannen. Ten eerste weet je nooit hoe zijn pet staat en ten tweede weet hij zelf niet eens hoe een dag verloopt. Hij kan er prima mee leven, ik steeds minder. Ik wil gewoon regelmaat in mijn leven, dingen plannen. Dat doe ik ook wel, maar voor Luci en mij. Frank neem ik daarin al niet eens meer mee. En dat is precies wat Luci steeds meer door krijgt. Papa gaat nooit mee. Ze is altijd alleen met mama. Dat doet zeer, je wil toch het liefst als gezin samen, tijd door brengen. Happy family zijn, maar dat zijn we allang niet meer. Sterker nog, ik weet niet eens of ik überhaupt happy ben met mijn leven zoals het nu is.

'Mama, kijk daar is die meneer weer.' ze wijst naar een tafeltje verder op. Hij zit alleen aan tafel. 'Niet wijzen Luci, dat is niet zo netjes.' zeg ik. Te laat, want meneer heeft het alweer gezien en zwaait naar ons. Voorzichtig zwaai ik terug. Hij wuift met zijn hand dat we naar hem toe moeten komen. 'Kom mam. We gaan er heen.' zegt Luci blij. 'Nou, stamel ik. Ik weet niet of dat slim is meisje. We kennen die..' Maar voor dat ik mijn zin heb afgemaakt is ze al onderweg naar zijn tafeltje. Ik sta op, pak onze spullen en loop achter haar aan. 'Goedenavond dames, wat zijn jullie er allebei prachtig uit.' zegt hij. 'Mooi he? Ik wilde net als mama een mooie jurk aan.' zegt Luci. 'Het staat jullie allebei waanzinnig mooi.' zegt de man. 'Zal ik mijzelf maar eens gaan voorstellen dan?' zeg ik brutaal. Ik steek mijn hand naar hem uit, 'ik ben Merel.' Hij pakt mijn hand vast en geeft er een kus op, terwijl ik mijn hand wil weg trekken laat ik mijn hand toch liggen in die van hem. 'Ik ben Aron, aangenaam eindelijk echt kennis te maken. Ga lekker zitten.' zegt hij. Aron is lang en gespierd, heeft donkerblonde krullen en felblauwe ogen. Eerlijk is eerlijk, hij is een mooie verschijning, maar absoluut niet het type waar ik op zou vallen.

'Mama, mag ik op de iPad?' vraagt Luci. Ik overhandig haar de iPad en ze begint een spelletje te spelen. 'Zullen wij een wijntje doen?' vraagt Aron. Ik haal mijn schouders op, 'ach waarom ook niet, we zijn er nou toch.' Hij besteld twee wijntjes en een appelsap. 'Vind je het niet vervelend dat je man weg is? Ik vind het wel stoer van je, dat je gewoon blijft met de kleine meid.' zegt hij uit het niets. 'Tsja, er is altijd wel iets als we op vakantie gaan. Eigenlijk zijn we elke vakantie eerder terug gevlogen voor de zaak. Maar dit keer was voor mij de maat vol. Luci zit vanaf volgend jaar op school en dan worden de vakanties sowieso een ander verhaal. Daarom heb ik besloten om dit keer met haar te blijven. Ik zie wel hoe het loopt en wat er gebeurd als we terug komen. Hij is boos en heeft ook niks meer van zich laten horen.' ratel ik aan één stuk door. Ik voel de woede door mijn lijf gieren. 'En jij? Met wie ben jij hier eigenlijk?' vraag ik. Hij begint te lachen, 'Samen met mijn broertje, maar die is wat jonger en ziet deze vakantie als een groot feest. Hij is vooral met vrouwen en stappen bezig. Prima hoor, ik heb die tijd al gehad en vind het heerlijk om rustig bij het zwembad te liggen en een goed boek te lezen. Dus we doen lekker ieder ons eigen ding.' antwoord hij.

Hij pakt zijn glas, 'laten we proosten op gezondheid.' Ik pak mijn glas en proost met hem en Luci. Luci zit heerlijk op haar iPad te spelen. Ik heb nooit een kind aan haar. Zo makkelijk en lief, een kind uit duizenden. Mensen zijn daar vaak wel jaloers op. Misschien komt het omdat wij altijd samen zijn en ze weet wat ze aan me heeft. Ik heb geen idee eigenlijk, maar ik ben dankbaar dat ze zo is.

'Waar kom je eigenlijk vandaan? Al denk ik het wel te kunnen horen aan je accent. En wat doe je in het dagelijks leven?' vraagt Aron. Ik begin te lachen, 'Wij komen uit Amsterdam, dus dat kan je inderdaad wel horen denk ik. En in het dagelijks leven, tsja, ik ben gewoon thuis bij Luci. Soms werk ik in de zaak, maar dat komt zelden voor. Straks gaat Luci naar school toe, dan wil ik misschien wel weer gaan werken, maar wat ik dan wil gaan doen, geen idee nog. En jij?' Hij kijkt me aan met zijn felblauwe ogen, 'ik woon sinds kort ook in Amsterdam en ik werk als personal trainer.'

Terwijl we heerlijk zitten te kletsen, vliegt de tijd ook om. We komen er achter dat we niet ver bij elkaar vandaan wonen in Amsterdam, sterker nog, tien minuten rijden. 'Doen we nog een wijntje? Of moet de kleine meid al slapen?' Ik kijk op mijn telefoon en zie dat het ondertussen al half elf is. 'Het is allang bedtijd voor de kleine meid.' zeg ik terwijl ik naar haar kijk. Ze zit rustig een filmpje te kijken op haar iPad. 'Luci, ga je mee naar boven lieverd? Het is tijd om naar bed te gaan.' Ze sluit haar filmpje af en geeft de iPad aan mij. 'Oké mam.' Ik bedank Aron voor de gezellige avond en wens hem een fijne nacht. Luci doet het hetzelfde. Ze pakt mijn hand en samen lopen we in stilte naar onze hotelkamer.
'Ik ben echt heel moe mama.' zegt Luci wanneer we de kamer binnen lopen. 'We gaan ook lekker slapen schatje.' antwoord ik terwijl ik haar help met haar slippers en jurkje uit doen. Ik trek mijn pumps en jurk ook uit en verruil deze voor mijn roze satijnen badjas. Dan poets ik Luci haar tandjes en stop haar lekker in bed. Ik aai door haar zachte haartjes en nog geen twee minuten later ligt ze heerlijk in dromenland.

Zachtjes pak ik mijn boek en telefoon en ga op het balkon zitten. Nog steeds heb ik niks van Frank gehoord. Ik verdom het ook om hem iets te sturen, nu is het een keer zijn beurt. Gelukkig bestaan er apps zoals facebook en instagram om mijn gedachte even op wat anders te zetten. Om Frank nog een extra hak te zetten plaats ik foto's van onze heerlijke eerste dag hier om vervolgens mijn telefoon weg te leggen en mijn boek er bij te pakken.

Psssttt, hoor ik ineens. Ik schrik ervan. 'Niet schrikken, ik ben het maar hoor.' zegt Aron. Ik begin te lachen, 'dat verwacht ik toch niet, vandaar dat ik schrik.' antwoord ik. 'Slaapt Luci al?' vraagt hij. 'Als een roosje!' antwoord ik. 'Doen we nog een wijntje samen? Mijn broertje is de hort ook alweer op, dus zit hier ook maar alleen.' 'Arme jij!' zeg ik plagend. 'Nog meer wijn? We hebben er al een aantal op. Ach, kom ook maar hierheen, ik laat Luci echt niet alleen.' zeg ik. Al snel verdwijnt hij van het balkon en hoor ik hem op onze hotelkamerdeur kloppen. Zachtjes open ik de deur en laat hem binnen. 'Wat is ze toch schattig!' zegt hij fluisterend als we richting het balkon lopen. Als we op het balkon staan pakt bij me beet en duwt me tegen de muur. Geschrokken kijk ik hem aan. 'Wat doe je?'