Deel 1

Ik open de deur van de hotelkamer en loop met Luci aan mijn hand en Frank achter ons, naar binnen toe.

Een prachtige, lichte grote kamer, ik ben op slag verliefd. Ik gooi mijn tas op het bed en open de gordijnen. Het uitzicht is fantastisch, we kijken uit op de zee. Terwijl Luci en ik het balkon op lopen, laat Frank zich al telefonerend op het bed vallen.

Ik ben het ondertussen wel gewend, mijn man hangt dag en nacht aan de telefoon. Je zou bijna denken dat die telefoon aan zijn hand vast geplakt zit.

'Mooi hier he mama' zegt Luci terwijl ze haar kleine groene oogjes uitkijkt.

'Het is hier prachtig schatje. We gaan er een mooie vakantie van maken.'

Laat ik eerlijk zijn, wij hebben echt geen slecht leven. Per jaar gaan we zeker vier tot vijf keer op vakantie.

We komen overal en nergens. Soms gaan we samen een paar dagen naar Ibiza, zonder Luci. Maar vaak gaan we als gezin. Nu kan het tenminste nog. Luci is net vier geworden en nog niet echt leerplichtig. Volgend jaar zal dat anders zijn.

Eigenlijk is mijn hele leven anders sinds Luci er is. Of nou ja, sinds ik samen ben met Frank. Ik was een feestbeest, werkte als barvrouw en als ik niet aan achter de bar stond dan stond ik er wel voor. Mooi leven, als eeuwige vrijgezel. En ja, soms ging er wel eens iemand mee naar huis, of ik met hem. Maar relatie-materiaal zat er nooit tussen. Ik vond mijn leven prima zoals het was. Wel de lusten -als de man er ook wat van kon tenminste- maar niet de lasten, ideaal. Nu kan ik me niet eens meer voorstellen dat ik zo geweest ben.

Ik leerde Frank 6 jaar geleden kennen, uiteraard in de discotheek waar ik toen werkte, want op andere plekken kwam ik eigenlijk nooit. Hij kwam binnen met een gezelschap van 4 andere mannen en vroeg of er nog een vip-tafel vrij was. Die was er nog dus heb ik ze daar heen begeleidt. Frank wilde mij toen meteen een fooitje geven van vijftig euro. Ik was er niet zo happig op en heb het aanbod afgeslagen. Vijftig euro om iemand naar een tafeltje te brengen is niet normaal. Tenminste dat vond ik, mijn collega's verklaarde mij achter af voor gek. A fijn, het voelde voor mij niet goed, dus heb ik het niet aan genomen.

De rest van de avond zat Frank met zijn gezelschap en een stel kwijlende vrouwen aan de vip-tafel. Af en toe liep ik langs de vip-tafels om alle lege flessen weg te halen en schone glazen te brengen. Als ik voor de laatste keer die avond de ronde loop spreekt Frank mij aan. 'Jij hebt mijn hart gestolen.' zei hij. Ik vergeet dat nooit meer. Op dat moment schoot ik in de lach, dit kon ik toch niet serieus nemen. De nodige alcohol was al genuttigd en het was diep in de nacht. 'Daar moet je niet om lachen, ik meen het serieus!' zei hij een soort van teleurgesteld. Verbouwereerd keek ik hem aan. 'En hoe heb ik dat dan wel niet gedaan?' vroeg ik hem. Hij begon te glimlachen, pakte mijn hand vast en zei; 'omdat je mijn geld hebt geweigerd. Kijk naar al die vrouwen hier, die zitten hier maar voor één ding. Dat weet jij, dat weet ik.' Ok, hij had een punt dus ik moest hem wel gelijk geven.

Frank is een mooie verschijning om te zien, dat ga ik niet ontkennen. Het is een lange, slanke, klein beetje gespierde man. Zonnebank bruin, bruin haar, groene ogen en iets te wit gebleekte tanden. Casual gekleed, tenminste toen. Nu loopt hij of netjes in een strak pak of in zijn huiskloffie. Het is maar net hoe zijn pet staat.

Terwijl Frank nog druk in gesprek is wordt er op de hotelkamerdeur geklopt. Ik open de deur en zie de piccolo staan met onze koffers. Ik neem de koffers in ontvangst, hij wenst ons een aangenaam verblijf en ik geef hem een fooitje. Als ik de deur sluit komt Luci mijn kant op gelopen. 'Mama gaan we al zwemmen?' zegt ze met een grote glimlach.

'Eerst even snel de koffers uitpakken en dan gaan we zwemmen, goed?' Ze knikt blij en kruipt bij Frank op bed. Snel pak ik de koffers uit en leg alles in de kasten, ondertussen pak ik de zwemtassen in zodat we daarna meteen kunnen vertrekken.
'Luci, mama is klaar! Zullen we gaan?' roep ik vanuit de badkamer. 'Jaaaa, kom mama. Papa moet ook mee.' Ik werp een blik op Frank en die laat door handgebaren duidelijk merken dat hij niet mee gaat. Luci is direct teleurgesteld. 'Papa gaat nooit met mij mee he mama?' Ik voel de tranen in mijn ogen springen en heb moeite deze weg te slikken. 'Kom maar schatje, papa komt later wel.' zeg ik met trillende stem terwijl ik dondersgoed weet dat hij helemaal niet naar het zwembad gaat komen.